Չարենցի համար կանայք նույնպես եղել են ոգենշնչման աղբյուր, ինչը հնարավոր է հասկանալ այն բանաստեղծությունների քանակից, որ նա նվիրել է տարբել կանանց։ Նկատել եմ, որ Չարենցը ամենևին չի վախեցել օգտագործել հասցեատիրոջ անունը բանաստեղծությունների մեջ, ինչն էլ վկայում է Չարենցի յուրահատուկ վերաբեմունքը ցանկացածի հանդեպ։ Արմենուհի Տիգրանյանին միշտ դմել է «Դուք»-ով իր բանաստեղծություններում․ գուցե տարիքային մեծ տարբերությո՞ւնն է ինչ-որ չափով դրա պատճառը։ Այն, ինչ Աստղիկ Ղոնդախչյանի մասին գրելիս, օգտագործել է՝ ոչ այդքան պաշտոնական խոսք, և դիմել «դու»-ով։ Կարինե Քոթանճյանին նվիրված բանաստեղծություններում շատ օգտագործել է «քույր»բառը։
«Քո՛ւյր, անցնում եմ, որպես աստղ, հոգիս — մեռած աստղի փայլ․
Քույր, վայրկյանը սրբազան է — բռնկում ու մահ․»․․․ (ավելին …)