Կոլաժն արտ-թերապևտիկ մեթոդներից մեկն է: Այն հնարավորություն է տալիս աշխատելու հույզերի հետ, ուսումնասիրելու և արտահայտելու դրանք սիմվոլների միջոցով: Կոլաժի դեպքում աշխատանքն առավել հաջողված է, քանի որ գործ ունենք արդեն պատրաստի Էլեմենտների հետ, և հատուկ գիտելիքներ չեն պահանջվում: Սա ավելի է հեշտացնում ցանկալի պատկեր ստեղծելը:
Կոլաժը նյութերով պատկերված պատմություն է: Յուրաքանչյուր էլեմենտ իրենից բառ կամ արտահայտություն է ներկայացնում, իսկ կոլաժն ինքնին տեքստ է, որը խոսուն է դառնում պատկերների միջոցով: Կոլաժ ստեղծելելիս մարդն ավելի վառ և պատկերավոր է ներկայացնում իր սեփական անձը, քան նամակում կամ խոսքում:
Տարբեր իրավիճակներից վերցրած էլեմենտներով նոր ամբոջականություն ստանալով` մարդն արտահայտում է իր ներքին աշխարհը, որն իր հերթին հնարավորություն է տալիս ավելի լավ գիտակցելու այն հոգեվիճակը, որը սկզբում նա ուներ, և աշխատել դրա հետ:
Բացասական իրավիճակների լուծումը տեսնելը մարդուն խնդիրների հետ աշխատելու ուժ և հոգեբանական հիմք է տալիս, և նա նպատակին հասնելու քայլերն է սկսում տեսնել:
Այս մեթոդի միջոցով կարելի է նաև սթրեսից ազատվել և լավացնել հոգեկան վիճակը, քանի որ հնարավորություն է տրվում լիովին արտահայտելու խնդրահարույց իրավիճակը` ոչ միայն դրա մասին խոսելով, այլ նաև տեսանելի պատկերների միջոցով ցույց տալ այն:
Սեփական ձեռքերով պատրաստած նկարն իր մեջ թաքուն իմաստ է պարունակում, որն աստիճանաբար է հեղինակի համար բացահայտ է դառնում, քանի որ այն արտահայտում է ենթագիտակցական գործընթացները:
Կոլաժն այնքանով է յուրօրինակ, որ թույլ է տալիս միացնելու առաջին հայացքից անմիանալին և արժեք չունեցողը, բայց հանկարծ այդ տարրերը սկսում են «խոսել»` իրար հետ միաձուլվելով:
Աղբյուրը՝ Արևիկ Բաբայանի բլոգը
Blog.mskh «Մխիթար Սեբաստացի» 