Մարիենտ Սիմոնյան

Արվեստին յուրօրինակ մոտեցում ունեմ: Եթե այն ինձ խաղաղություն, ուրախություն, հոգեկան ներդաշնակություն չի բերում, մի կողմ եմ հրում: Հենց այդ առումով էլ Քամյուն իմ նախընտրած հեղինակը չէ. ծանր է ինձ համար: Իհարկե, մեծ արվեստագետ է, հզոր գրիչ ունի: Ստեղծած պատկերները ազդեցիկ են: Տպավորությունը մեծ է: Հենց այդ պատճառով էլ շատ է ճնշող: Բայց իհարկե հետաքրքիր քաշող ուժ ունի. ուզում ես մի կողմ դնել, զգում ես, որ  ճնշում է, բայց ձգում է: Մի տեսակ՝ ազատվել չես կարողանում: Դե, դա է երևի իսկական արվեստի ուժը, արվեստագետի մեծությունը:

Այս անգամ մեր ընթերցանության ինտելեկտուալ ակումբի հերթական քննարկվող գործը Ալբեր Քամյուի Օտարն էր: (ավելին …)